| |
Σκυφτό το γαϊδουράκι.. σκυθρωπό
Τον δρόμο που του χάραξαν τραβάει
Το μέλλον.. το παρόν του.. το θαμπό
Μονάχα πια ο ήλιος προσκυνάει...
Με χιόνια.. με βροχές.. με κεραυνούς
Το "χρέος" το δικό τους κυνηγάει
Φορτώνεται των άλλων τους λυγμούς
Και δεν του επιτρέπουν να γελάει...
Ευαίσθητο.. συνάμα και σκληρό
Τα πάθη της ζωής του υπο-μένει
Κι αν κάποτε το ρίξει στο χορό
Μαστίγιο στυγνό το περιμένει...
Το τράβηξαν με βία απ' την κοιλιά
Μιας μάνας που την ξέκαμε το βιος τους
Και σκέφτεται.. με δίχως μια μιλιά
Πώς τάχα να τσινίσει στο κακό τους...
Τ' αντίκρυσαν.. θεριό.. κάποια βραδιά
Να φεύγει με τα άλογα παρέα !
Και είχε αγριεμένη τη θωριά
Τα χνώτα του ζεστά.. τα μέλη ακμαία !...
Κανείς τους δεν πλησίασε λοιπόν
Σαμάρι.. χαλινάρι να του βάλει
Το πέταξαν απλά στο παρελθόν
Ξερνώντας : " Ίδιοι όλοι οι γαϊδάροι ! "...
17-10-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
