Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: ?
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130660 Τραγούδια, 269442 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ?
 
Έφυγε
Χάθηκε
Λες και μια έκρηξη πλανήθηκε στην αρχή στην μνήμη του πατέρα της μητέρας και μετά εξακοντίστηκε και διέλυσε τις θύμισες
Έτσι σαν ατμός το σίδερο μπήκε μέσα του σίδερο;;
Όχι
μάλλον μολύβι
Ο ατμός που βγήκε απ την σάρκα πλανήθηκε στον χώρο λες και ήταν δικός του
Και αυτός χάθηκε , απολωλώς πρόβατο, μοσχάρι ,θηρίο, όπως θέλεις μπορείς να το περiγράψεις
Ο χαρτοφύλακας που κράταγε εξφενδονιστικε
Όπως έλεγε η ζωή του θα εκραγεί σαν το σύμπαν και θα δημιουργήσει μια άλλη ζωή έτσι και αυτός εξφενδονιστικε αλλά δεν πέταξε αυτά που θα περίμενε κανείς από έναν κύριο με χαρτοφύλακα
Πέταξαν δεκάδες ανεμώνες από μέσα του
Σαν πεταλούδες που ξεσηκώνει ένα παιδί που τρέχει στα λιβάδια
αυτές που μάζευε στις εκστρατείες πωλήσεων
Σοβαρά μιλώ
Δεν έχω όρεξη για πλάκες
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή
Αν είσαι πωλητής 10- 20-30-40 χρόνια πως μπορείς ξαφνικά να πεις ξέρεις δεν μπορών πουλήσω ;;
Μια λάμπα πρέπει να ανάβει τακτικά όπως πατάς το κουμπί να δουλεύει
Δεν έχει δικαίωμα στις πρωτύτερες μνήμες
Δεν έχει δικαίωμα να αισθάνεται πράγματα που ποτέ δεν είχε δικαίωμα να πει
Δεν υπάρχει ανασφάλεια σ αυτόν
πρέπει να υπάρχει για να υπάρχουν
Όταν παρείσφρησε εκεί δεν το ήθελε
τον τράβηξε ο παλμός
συνήθως πήγαινε στην κοντινή επαρχία εκτάκτως δεν γύρναγε για φαγητό
Ο καθένας έχει το δικό του δίκιο της υποχρέωσης
Έτσι και αυτός είχε το δικό του
Δεν μπορούσε να καλοκάτσει στο τραπέζι αν δεν έφερνε τα δεούμενα και τα δεουμενα είχε καιρό να τα φέρει έτσι λίμαζε στον δρόμο
Αργά το βραδύ έτρωγε κάνα περισσευούμενο έτσι και αλλιώς πάντα αφήναν φαγητό
Εκείνη την μέρα
Τον έδεσαν πρόχειρα στο βοηθειών τυχερός ήταν που δεν τον συνέλαβαν
Διαμπερές είπαν δεν έχεις πρόβλημα και τα στοιχειά σου εντάξει
Έβαλε το κλειδί σιγά το συρε
Όπως τότε στις καλές μέρες που μεθυσμένος γέρναγε απ τα μίτινγκ
Τι φτωχοί που είμαστε οι άνθρωποι;;
Καιρό τώρα θα έπρεπε να είχε τινάξει τα μυαλά του στον αέρα αλλά…
Άνοιξε άπλα σιγά την πόρτα και στηρίχτηκε εκεί
Το φως στο Χωλ άναψε με το υπέρυθρο μάτι που είχε βάλει πριν καιρό και εκεί έμεινε
Εκεί ακουμπισμένος στην πόρτα
Απολίθωμα που λες και θα γεννήσει το σύμπαν
Λες και το σκηνικό ήταν πλασμένο από παλιά ταινία
Αυτή στο σαλόνι και αυτός στην πόρτα ματωμένος
[align=center][B][I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ηρωεες θυματα και θυτες εχουν πληγες
 
athos.ioannou@gmail.com
29-03-2014 @ 04:39
::up.:: ::up.:: ::up.::
αντιφατική...
29-03-2014 @ 19:33
Καλό!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο