| |
Η ιστορία με λύπη μαρτυρεί
Πως τους φαραώ ενταφιάζανε,
Πως μες στον πυραμίδων σκοτεινάδα τρομερή
Τις ζωντανές γυναίκες τους με τοίχο εφράζανε.
Ω! Πως η σύζυγος πρόσεχε
Τον άνδρα της που ήταν εν ζωή!
Του χάριζε την πιο γλυκιά αγάπη
Και την απεριόριστη υπακοή.
Ως νόμος ήτανε η κάθε του επιθυμία,
Στο σεξ με άλλη, εθελοτυφλούσε,
Προλάβαινε την κάθε του χειρονομία
Και εκατόν φορές χαμογελούσε.
Έκανε θαύματα μες στην τραπεζαρία,
Του πρόσφερε το πιο υπέροχο μενού.
Ενώ να διαφωνεί, να κάνει φασαρία
Ακόμη σαν ιδέα δεν περνούσε απ’ το νου!
Ασθένεια; Για τον καλύτερο γιατρό, εκείνη
Θα κάνει άνω κάτω όλη την πλάση.
Αφού γνωρίζει, τι θα γίνει,
Εάν δεν καταφέρνει τον άνδρα της να προφυλάσσει.
Ανατριχιαστικά τα ήθη, ενώ απ’ τον αιώνα ανεχτά,
Οι άνδρες τώρα ζούνε στην αιωνιότητα πολύ πεζή:
Ας θεωρούνται βάρβαροι η φαραώ, παρ’ όλ’ αυτά
Δεν ήταν και τόσο χαζοί!
Εάν θα μπορούσαν να επιστραφούν
Μετά από κάποιο θαύμα αυτοί οι νόμοι
Με τι πάθος θα μας φύλαγαν
Και πως θα μας αγαπούσαν ακόμη!
Ε. Ασάντοβ
[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
