| |
0143΄43΄΄13/4/2014
Χορεύαν μέ λιοχρώματα, λιακάδες μυρωδάτες
κι ἁπλώναν στά κλωνάρια τους, γιρλάντες μεταξένιες
κι ἡ θάλασσα ταξείδευε, σ’ ὁρίζοντες καί στράτες,
μ’ ἀρχέγονα ἁρώματα, τοῦ μπλέ Παραδεισένιες
καί λούζονταν μέ ἒρωτες, γενιές στό φῶς τ’ Ἀπρίλη,
μιᾶς Ἂνοιξης πού θέλανε κι αὐτήν νά μᾶς στερήσουν
καί ἒμοιαζε ἡ Ράτσα μας, τρεμάμενο καντῆλι,
σ’ ἀνέμους πού πασχίζανε, τήν φλόγα του νά σβήσουν
καί βάδιζε τό Γένος μας, ἀργά στόν Γολγοθά του,
καθώς καμπάνες σήμαιναν, Μεγάλη Ἑβδομάδα
καί σπάραζαν δωσίλογοι, θρασεῖς τά σωθικά του
κι ἀπόγνωσης ἀδιέξοδο, βαστοῦσε τήν Ἑλλάδα
καί κείνοι πού ἀλλοίμονο, δέν νοιώθανε πατρίδα,
τόν Τροῦλο καί Ἀρχόντισσα, τήν Μάνα Παναγία,
δέν εἲχανε Ἀνάστασης, καμία πιά ἑλπίδα,
ἀρνούμενοι μονάχοι τους, τήν Θεία εὐλογία
κι ὑψώνανε οἱ δήμιοι, μαζί μέ Τόν Χριστό μας,
τό Ἒθνος μας ὁλάκερο, μέ τήν σπουδή βιασύνης,
μά ὁ Σταυρός Του γίνονταν, Ἑλπίδα στόν σταυρό μας
κι Ἀνάσταση θά γίνονταν, ξανά τῆς Ρωμηοσύνης
κι ἡ Ἂνοιξη θά χόρευε, καί πάλι μεθυσμένη,
σέ Κείνου τήν Ἀνάσταση, μαζί καί στήν δική μας,
καθώς μέ σάρκα ἢμασταν καί αἷμα μπολιασμένοι,
στήν σάρκα καί στό αἷμα Του καί μεῖς καί ἡ ζωή μας….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
