| |
[color=black][font=MS Reference Sans Serif][I]
Στους οίκους η τέχνη αναστενάζει
που ’ρθε η ώρα της να εκδοθεί
μα σύντομα, προτού το καταλάβει
πελάτης γίνεται και βγαίνει στο κλαρί.
Απέχω, μητέρα, απέχω
απ’ το μπουρδέλο που λέγεται ζωή
μα έρχεται η στιγμή η κοινωνία
να σου προσάψει πως δεν έχεις εργαστεί.
Το έργο δε βασίζεται στον οίκτο
ξέρει πως έχει ανηφόρες να διαβεί
μα όταν πια εισέρχεται στον οίκο
για ματαιοδοξία θα κριθεί.
Αντέχω, πατέρα, αντέχω
να μπω στο βούρκο δίχως να χαθεί η ψυχή
μα σίγουρα από τόση δυσωδία
κανείς δε βγαίνει χωρίς να λερωθεί.
Στους οίκους γραφιά αναστενάζεις
που έχεις πρότυπο μια τέχνη υψηλή
μα σύντομα, προτού το καταλάβεις
πελάτης γίνεσαι που κάποιος «προωθεί»…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
