| |
| | Το υπόγειο |  | | | Γράφτηκε στις 14.4.2014 | | |
Θυμάμαι μόνο τα θαμπά
της πόλης κείνης φώτα
και τη βοή απ’ τα οχήματα
μιας νύχτιας λεωφόρου
κι έμοιαζε σαν να κολυμπά
το πλήθος, πρώτα-πρώτα,
μέσα σ’ ομίχλης κύματα
και φλόγες του Εωσφόρου.
Ύστερα, κοίταξα να δω
την τρύπα πάνωθέ μου
τρέμοντας μη μ’ απέκλεισε
στους άγνωστους τους τόπους
κι ούτε να χάσω την οδό
ή ξεμακρύνω, Θε μου,
αλήθεια, πόσους να έκλεισε
το υπόγειο τούτο, ανθρώπους!
Τα βαγονέτα να περνούν
κινούμενα σε ράγες,
ω, τι σκηνή!... Χαράχτηκε
– τα συλλογιέμαι ολοένα –
στον ταραγμένο μου τον νουν
και γύρω κουκουβάγιες,
«καθείς σ’ αυτό που τάχτηκε»
κρώζοντας μανιασμένα.
Θυμάμαι τέλος μια μορφή,
που, στρέφοντας να φύγω,
σε μένα ερχόταν τρέχοντας
λέγοντας τ’ όνομά μου,
από τα νύχια ως την κορφή
στάζοντας λίγο-λίγο
αίμα κατράμι κι έχοντας
μαύρο κοστούμι γάμου.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
αντιφατική...
14-04-2014 @ 20:12 | Πολύ καλό!!! ::up.:: | | nadin1974
14-04-2014 @ 23:10 | «καθείς σ’ αυτό που τάχτηκε»......
::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Υπέροχο! | | πανσελινος
15-04-2014 @ 07:30 | Θυμάμαι τέλος μια μορφή,
που, στρέφοντας να φύγω,
σε μένα ερχόταν τρέχοντας
λέγοντας τ’ όνομά μου,
από τα νύχια ως την κορφή
στάζοντας λίγο-λίγο
αίμα κατράμι κι έχοντας
μαύρο κοστούμι γάμου.
Καλημέρα Παναγιώτη !
Όπως πάντα, γράφεις πολύ όμορφα! | | love2dance
15-04-2014 @ 10:14 | Πηχτος , λογος . . . ΠΟΕ - tique ?
Δυνατος | | ΑΙΓΙΕΑΣ
15-04-2014 @ 13:11 | πολύ δυνατό!!!!!
| | Marios Nk
24-04-2014 @ 13:36 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
δυνατό κι ωραίο! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
