| |
Μην ακούς τα λόγια τα ωραία
μες στην ζάλη του μυαλού σου ν'απορείς
τόσα χρόνια ξόδεψες μοιραία
μα δεν έχεις πια τα κότσια να το 'πεις
πίστεψες σ'ενα κόσμο εθισμένο
έγινες πιόνι του και'συ
είπαν πως ήσουν,πάντα οργισμένο
τα νιάτα σου θυμίζουν φυλακή
έγραφες τους τοίχους με τα σπρέυ
δοκίμασες και τα ναρκωτικά
άρχισες να πίνεις ότι ρέει
μ'απάντηση δεν βρήκες πουθενά
ξεφόρτωσες τα ρούχα σου στο τρένο
ξεκίνησες για μέρη μαγικά
αγκάθι η ζωή σου δίχως φρένο
επέλεξες να ζεις μοναχικά
Μην ακούς τα λόγια τα ωραία
μες στην ζάλη του μυαλού σου ν'απορείς
τόσα χρόνια ξόδεψες μοιραία
μα δεν έχεις πια τα κότσια να το 'πεις
σημάδια με τατού,στο σώμα κουβαλάς
καλούδια που φαντάζουν σαν στολίδια
στης μοναξιάς σου το ταξίδι σαν κοιτάς
λάθη που παραμένουν πάντα ίδια
Μην ακούς τα λόγια τα ωραία
μες στην ζάλη του μυαλού σου ν'απορείς
τόσα χρόνια ξόδεψες μοιραία
μα δεν έχεις πια τα κότσια να το 'πεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
