| |
νυκτα διχως αστερια μια ζωη
μοιαζει ο δρομος μου σκιες και βροχερος πολυ
δεν ξερω πλεον το αινιγμα να βρω
ουτε την λυση σε αυτο να πω
μενει μονο το δωματιο βουβο
και το ρολοι να μετραει το χρονο με ρυθμο
ποσες φορες εμετρησα της καρδιας τους κτυπους
σε δευτερολεπτα λεπτα που χανονται
διχως της αγαπης το χαδι και το γλυκο φιλι
μονο υποχρεωσεις μονο να προχωρας εκει
σκαρι μαυρο στις τρικυμιες και ποσο αποθυμισα
μια μερα ησυχη και απανεμο λιμανι
μην τεινεις πια το χερι σου στο κοσμο με καλοσυνη
μην γινεσαι αλλοκοτος δεν δεν και οχι
και μενω μονος στον εαυτο μου να μιλω
και να περπατω και να περπατω κοντρα στο καιρο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
