Μαρία Χ.
28-04-2014 @ 00:40 | "Oυδέν μονιμότερον του προσωρινού"... | |
Απεριόριστος
28-04-2014 @ 00:43 | Καταρράκτης λυρισμού,
πραγματικά!
Αν και θλιμένο, είναι πολύ
όμορφο!
Καλό ξημέρωμα.
::yes.:: ::theos.:: | |
Μαρία Χ.
28-04-2014 @ 00:46 | Επίσης Απεριόριστε.. να είσαι καλά... ::hug.:: | |
oneiropola
28-04-2014 @ 00:48 | ::sad.:: ::sad.:: ::hug.:: | |
Lelena44
28-04-2014 @ 05:12 | Πονεμένο αλλά και τρυφερό, ποτέ δεν θα πάψει ο έρωτας να εμπνέει, συγχαρητήρια , ευτυχώς που μπορεί κάποιος να εκφράζεται μέσα από στίχους καλοχτισμένους. | |
ΒΥΡΩΝ
28-04-2014 @ 07:40 | Σαν το σαράκι που το ξύλο διαπερνά
Αργά και ύπουλα σαν δαίμονας το λιώνει
Η στέρφα αγάπη σου απόψε με γερνά
Και τις χορδές του αναπόφευκτου τεντώνει
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | |
Αταξίδευτος
28-04-2014 @ 08:06 | Δύναμη στίχου και πανδαισία συναισθημάτων
κλεισμένα κλειστοφοβικά σε μια ιστορία
που κορυφώνει περίεχνα στο τέλος
''Και τις χορδές του αναπόφευκτου τεντώνει...''
Ε, τι άλλο να σου γράψω;;;
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
pennastregata
28-04-2014 @ 10:20 | Η συνήθης σου όμορφη γραφή, με ροή και μεταδοτικοτητα αισθήσεων και νοημάτων. Καλημέρα! | |
Μαυρομαντηλού
28-04-2014 @ 16:05 | ΣΑΡΑΚΟΦΑΓΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΕΡΦΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;
::cry.:: ::cry.:: ::devil.:: | |
 |
