| |
ΦΕΡΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
Μετρώ τα κύμματα και κλαίω,
ποτε θα φέρουν την ψυχή μου
την έκλεψε η θάλασσα,
αχ ποιός ακούει την προσευχή μου,
μια νύχτα, ήταν μαύρη νύχτα,
έξω φυσούσε ο αγέρας,
μικρή βαρκούλα με πανάκι,
ήταν μεσάνυχτα δευτέρας,
σαν καρυδότσουφλο στο κύμα,
άρχισε κι έμπαζε νερά,
ώς που την έχασα απ τα μάτια,
βούλιαξε, πήγε στα βαθειά,
ήτανε μέσα η ψυχή μου,
πήγε μαζί, εκεί στον πάτο,
γι αυτό κι εγώ όταν φυσάει,
στέκομαι εδώ , λίγο πιο κάτω,
και περιμένω να γυρίσει,
το κύμα πάλι να την φέρει,
σε κάθε κύμα έχω ελπίδα,
κι αυτό η θάλασσα το ξέρει,
κι εγώ προσεύχομαι, της λέω,
φέρε βρε θάλασσα ξανά,
φερτην ψυχή μου, που την πήγες,
μην παίζεις άλλο, με πονά,
μες την βαρκούλα πουχες πνίξει,
ήτανε η αγάπη μου,
πες μου που είναι να την ψάξω,
γιατί ήταν το καμάρι μου,
μα η θάλασσα δεν μου μιλούσε,
έπαιζε με τον πόνο μου,
μ άφηνε εκεί να περιμένω,
μες την μιζέρια μόνο μου.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
