Ναταλία...
04-05-2014 @ 14:25 | Από μικρός ζητιάνευα λίγη στοργή κι’ αγάπη
Και όλοι μου προσφέρανε ψέματα και απάτη.
Δεν είχα σπίτι για να μπω κρεβάτι να πλαγιάσω
Δεν είχα οικογένεια – αδέλφια ν’ αγκαλιάσω.
Αγγίζει η γραφή σου Γιάννη ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Νικηφόρος Ουρανός 38
04-05-2014 @ 16:31 | Ως ποίηση βαθυστόχαστη και αριστοτεχνική!
Αγγίζει και ραγίζει καρδιές!
Θέλω να πιστεύω ότι ό,σα αριστοτεχνικά περιγράφεις,
να είναι κυήματα της φαντασίας του ποιητή
και όχι προσωπικά βιώματα!
Καλό απόγευμα Γιάννη! | |
Γεδεών
04-05-2014 @ 16:48 | Αγαπητέ μου Νικηφόρε,
Σίγουρα αυτό που έγραψα δεν είναι προσωπικό βίωμα,
απλά αφησα τη σκέψη μου να σεργιανίσει και να γράψει βιώματα άλλων συνανθρώπων μας που ίσως να μην είναι πολύ μακριά απο εμάς. | |
**Ηώς**
04-05-2014 @ 19:52 | είναι πολύ καλό Γιάννη!!!!! | |
smaragdenia
05-05-2014 @ 11:01 | ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΟΠΩΣ ΒΡΗΚΑΜΕ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΜΑΣ...........
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ.................. ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
Παπαθεοφάνου Αθηνά
05-05-2014 @ 14:34 | ::up.:: Φοβερό!Με άγγιξε πολύ. ::yes.:: Εγώ δεν ένοιωσα ποτέ της μάνας μου το χάδι
Από μικρός επάλευα να βγω απ’ το σκοτάδι.
Γι’ αυτό πικραίνομαι πολύ όταν με λεν ρεμάλι
Και ζητιανεύω να βρεθώ σε μια ζεστή αγκάλη. ::theos.:: | |
 |
