| |
Πνοή μιας άλλης εποχής που συγχωρά το παρελθόν
στις θύμησες αφέθηκα δίχως η ώρα να περνά.
Στη γραμμή της θάλασσας
μακρινό μου βλέμμα φτάνεις και γυρνάς.
Η πολιτεία είναι αλλού κι εγώ χαμένος
δεν είμαι πια σε αυτά τα μέρη
δε θυμάμαι που ζω, νύχτα αν είναι ή μεσημέρι
η ζωή αν κοιμάται απ' το νου χωρισμένη.
Κάπου εδώ μένεις κι εσύ
με σπρώχνει ο άνεμος μα εγώ
εδώ κοντά σου τριγυρνώ
κάπου εκεί, κάπου εδώ
γυρνώ κοντά σου ξαφνικά
κι αυτό το όνειρο κρατά
περνά η ώρα κι είμαι εδώ
με τους ανέμους σεργιανώ.
Eίμαι εδώ στο πουθενά
δίχως το ναι, δίχως το να.
Αχ μια μέρα, αχ μια φορά
θα είμαι εδώ στο πουθενά.
Μες στα φυλλώματα ήχοι περνούν
φύλλα στην αγκαλιά της γης και μες στο χώμα
σε ένα δένδρο θα πιαστώ να κρατηθώ ακόμα
σε ένα ευαγγέλιο παλιό λες κι είμαι πνεύμα θ ακουμπώ.
Λες και πονούσε η καρδιά έγερναν τα βαριά κλαδιά
λες και θα θύμωνε ο θεός λες θα μεθούσε η ανατολή
είπες εσύ ψιθυριστά, της ύλης δε θέλω
να μυρίσει η γη το λάγνο άρωμα.
Μ' αυτή την άτακτη φυγή, μες σ' ένα θαύμα
στο χορό της φυγής φέρνεις τα όνειρα κοντά
τόσο κοντά μου τριγυρνάς με τους ανέμους συζητάς
κι ύστερα λες εμείς μαζί ίσως χωρέσουμε μικροί
μέσα στη χούφτα του θεού και μες το σώμα
κοιμάται η ώρα κι η ζωή κοιμάται ακόμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
