| |
πάρε μου τη σκέψη λεία
πάρε μου το όνειρο απ'τ'αγιάζι των λειμώνων
στη γαλανή σου παραλία
και στην όχθη σου πέρα των δαφνώνων
ένα θαύμα που είμαι ηφαίστειο λέει
κι ανάβει της νιότης το μεδούλι
τ'αεράκι που ανάλφρο πνέει
τριόντισμα απ'το ζαλιστικό σου αγιούλι
άσπρο λιοβόρο το μεσημέρι
μα το νερό της αγάπης γλυκό
κι εσύ πάμφωτη σαν καλοκαίρι
στη συνείδηση μου σπέρνεις το χαλασμό
φουσκώνει η παλίρροια μουγκά
τον πόθο στη ξηρασία ανδρώνει
θα πλημάνει των σπλάχνων η σκοτεινιά
εκεί που το σπέρμα τρυπώνει
τούτη η δίψα γίνηκε τραγούδι
τρώει τη σάρκα μα κρατάει τον ανθό
που νάβρω το πούπουλο που νάβρω το χνούδι
να σου φτιάξω το ξόρκι ξανθό
βουίζω στους κροτάφους του χρόνου
σαν εγερτήριο σάλπισμα να σε γλυκάνω
είμαι ένας και όλα,στην ευλογία του πόνου
τη ζωή μου μπροστά σου να καίγεται βάνω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
