| |
[B]Διαμορφώνοντας την ανία[/B]
Σε είδα και πάλι.
Δεν αρκεί μια χαιρετούρα, θα σε κεράσω ένα ποτό. Ξέρω ένα όμορφο μαγαζί,
θα θυμηθούμε εκείνα τα καλοκαίρια, τότε που ήσουν πολύ μικρός για τη δουλειά
ή πολύ καλομαθημένος. Και τα σταφύλια πιο νόστιμα.
Μα πως έγινες έτσι;
Όταν μου χαμογελούσες τα μάγουλα σου ακολουθούσαν τα χείλη σου,
τώρα τα τραβάνε πίσω.
Μα πως έγινες έτσι;
Γιατί να γίνεις έτσι;
Ένα παιδί με σχετικά νορμάλ παιδική ηλικία και χαριτωμένα βιβλιαράκια γιατί να γίνει έτσι;
Ήσουν και ξύπνιος. Τώρα, αφηρημένος, δεν παρατηρήσεις τα λεγόμενα μου, με βαριέσαι το βλέπω.
Ξέρεις ότι ήταν λάθος εκείνα τα εφηβικά φιλιά, αλλά τα αναπολείς αρκετά ώστε να το παραδεχτείς.
Μα τι πήγε στραβά;
Δε χαθήκαμε ποτέ, τα λέγαμε τα σαββατοκύριακα.
Σε ήξερα υπερβολικά καλά για να αλλάξεις τόσο.
Πως άραγε κατάφερα, ενώ μέτραγα τις μέρες για να σε δω, να μην παρατηρήσω την αλλαγή
Μα τι πήγε στραβά;
-Γιώργο, σου μιλάω μ’ ακούς ;
-Ε; Σόρι δεν πρόσεχα. Είναι φθηνό το κρασί; Γάμα το μια βαρελίσια θα πάρω. Τι νέα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
