| |
Σαν αγριοχορτα
σκορπαν τα χρονια
γυρω μας...
πριν αγγιξουν συνειδηση
θεριευουν,πνιγουν
ολα αυτα που κατεκτησες..
παλιωνουν,ξεχνιουνται
σαν παιδικα παιχνιδια
ολα αυτα που ονειρευτηκες
σκουριαζουν σαν γραναζια...
βολεμενα στην ψευτικη λαμψη τους...
σου θυμιζουν πως δεν τα απεκτησες ποτε......
Τιποτα...πληγωνει πιο πολυ
απο οποιαδηποτε πληγη....
Κοιτα ψυχη....
χρονια εχει να φυτρωσει κατι εδω...
βοριας φωλιαζει στις χαραγματιες...
σκορπιζει τα λογια των τρελων...
τα δικα μας λογια...
μεθυσμενα χορευαν ανοιγοντας
αθανατους λογαριασμους
στις ανατροπες της στιγμης....
γυμνα λαμπαν κατω απο μαυρες φλογες...
μεσα σε ξεσκισμενες φλεβες
καιγαν σαν φρεσκοι χρησμοι
πανω στον βωμο της ληθης...
Ετοιμη η σκηνη...αναμμενα τα φωτα...
ο μονολογος.παλιος καλογραμμενος....
σιωπουν τα παραμυθια...
κολουμπουν στα αναισθητικα τους...
συνεχισε να πενθεις τον ερωτα...
να ζεις σε θαυματα που ζουν μονο τις κυριακες.....
κι ασε τις νυχτες να αγγομαχουν
ενα αναπηρο σε θελω....
στολισμενο με σιωπη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
