| |
Eσύ δεν ξεχνιέσαι ποτέ
κάποτε ο έρωτας μας ήτανε κρατήρας
τη φλόγα δεν την έσβηνε ούτε πυροσβεστήρας
με το όνειρο.. συγκυβερνήτη...
θα ταξιδεύαμε στην άκρη του πλανήτη
κάποτε χαράζαμε καινούργιες λεωφόρους
τα στοπ όλα τα βάφαμε με άσπρους μαρκαδόρους
στο κόσμο μας... οι δυο χαμένοι
κι ανάσα σου παντού να με ζεσταίνει
στον κάθε μου παλμό, στην κάθε μου σκηνή
κάθε σταθμό μου, θα βρίσκεσαι εκεί
θα είσαι μια ζωή, τέλος και αρχή, τελευταία στάση, τελική στροφή
απ'το τριπ αυτό ας μη βγω ποτέ μου
το σκοινί λεπτό, κάπου ισορροπώ, ξαφνικά με κόβεις πέφτω στο κενό
πως να κρατηθώ, πως να αντέξω πες μου
τώρα εξαφανίζεσαι δεν σ'έχω δει βδομάδες
σε είδανε να τριγυρνάς με chopper στις κυκλάδες
σε χάζευαν... γύρω σου πλήθη...
κι όλοι 'θέλαν να σ'αγγίξουνε
άκου να σου πω τώρα και κάτι τελευταίο
μην προσπαθείς να πολεμάς αυτό που είναι μοιραίο
όπου χαθείς... όπου κι αν φτάσεις
απ'την αφετηρία πάλι θα περάσεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
