Προσπαθω να καταστρεψω
την κακια του μυαλου μου
ετσι μημπως αντιστρεψω
τον αλγοριθμο του νου μου.
Θελω να ξαναγεννησω
το φως μεσα απο τα ματια
γιατι αν γυρισω πισω
θα σκορπισω σε κομματια.
Καταφερνω λιγο λιγο
να πνιγω μεσα στα αστερια
καθως σαν αερας σμιγω
περνωντας ξενα καλοκαιρια.
Τριγυριζω στα σεντονια
και ολο χανω την μορφη μου
την σκια σαν δω αιωνια
θα ανακτησω την φωνη μου.
