| |
οι ανηφορες της ζωης παιρνανε γρηγορα σαν μπορες
και συ μου λες μας περιμενουνε χειμωνες
οσο να ναι τα χρονια μας περνανε
μα διχως ονειρα τα παντα μας πονανε
κοιταξε στο ματι του κυκλωνα
τα παντα στροβιλιζοντε μα μενει ακομα χωμα
με τα ονειρα να μας κρατανε ζωντανους
θα ρθει η μερα που θα γεμισουμε ουρανους
τωρα κοιμηθου
σε καποιες στροφες γινεται πικρο το παραμυθι
σε καποιες μικρες ατελειες ακομα και τα ονειρα πεθαινουν
μα δεν θελω αποψε τα ομορφα που σου πα να βαριανασαινουν
κοιμησου μικρη νεφελι
ειναι μακρυα αυτο το αστερι
κοιμησου και της ανοιξης το χελιδονι
θα ρθει μια μερα που ακομα θα χει χιονι
και οτι μας ενωνει σε αυτο το κοσμο τον πικρο
ειναι ενα λουλουδι στη σχισμαδα ενος βραχου
που παλευει κοντρα στο καιρο
με γητειες και προφητειες τα ονειρα μου κανω πυθιες
και με ενα τρυπιο σεντονι
κανω σκιες ονειρων σε θεατρο ζωης
για παντα θα μαστε μονοι
αν το σκοταδι αφησουμε να μας κυκλωνει
μα εγω αυτο αποψε θα αφησω
κοιμησου εσυ και θα κελαηδησει το αηδονι
σαν ερχεται πρωι και ο ηλιος θα μας σωσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
