| |
Συλλογιέται μόνη
τον ουρανό και το φως
κλείνει τα μάτια
κι ανοίγει έναν δρόμο
προς τον μυστικό της πλανήτη
έρωτας καμωμένος από λάσπη
και φτερά
καίγεται όσο βουτάει μέσα της
περιμένοντας
τον κόσμο
να μιλήσει
χρωματιστά
γιατί κάθε λύπη είναι χρώμα
και κάθε ηδονή είναι χρώμα
και κάθε φως φεύγει προς τα μέσα
την διαπερνά ολόκληρη και την σκοτώνει
και την ανθίζει
ποιος φόβος την κρατάει ακόμη ζωντανή
να μυρίζει τον αέρα κυνηγημένη
τον πλανήτη της δε μπορεί κανείς να δει
πως φλέγεται
πως δροσίζει
πως απανωτά συσπάται
βαθιά
πολύ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
