| |
Είναι φορές που το ξύλινο αλογάκι που δεν είχα ποτέ
ξεφυτρώνει στον κήπο, έλα φωνάζουν οι σκιές
φίλων μου αγαπημένων, έλα και μέχρι αύριο θα’ χουν τελειώσει
τα παιχνίδια, προλαβαίνεις ακόμα να γίνεις παιδί.
Μα εγώ που μεγάλωσα στον κόσμο των μεγάλων
με τα δούρεια λόγια και με τη σιδερένια σιωπή
έμαθα πώς να προφυλάσσομαι σε ώρα ανάγκης, περιμένω λοιπόν να νυχτώσει
και με το πρώτο φως του φεγγαριού ξεκοιλιάζω τον ίππο μου.
Επιτέλους, μόνο με τα χέρια βουτηγμένα σε μνήμες
μπορεί κανείς να ξεχαστεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
