| |
Πώς θέλεις η ψυχή να μη μαράνει,
όσο γλυκά κι αν τραγουδάς,
πως θέλεις το άρωμά της ν 'ανασάνεις,
με τις ρίζες να ναι έξω απ' τη καρδιά.
Είναι ο χρόνος τόσο έξω απ τη ψυχή μου,
που πάντα νέα ολα μέσα της κρατά,
και είναι τόσο σαστισμένη καρδιά μου,
βλέποντας φύλλα στον αέρα να πετάν.
Κλέβω στιγμές απο χρόνο κάθε λίγο,
που δεν του ανήκουν κι ας εκείνος τις κρατά,
και με τα χείλη, τις χαρίζω στα δικά σου,
που τόσο ανήθικα οι μέρες τις μετράν.
Είπες αφού μισείς τόσο τον χρόνο,
οτι αθάνατα για πάντα αγαπάς,
και αιώνια θα σε στιγματίσω,
φυτεύοντας σου μια δεύτερη καρδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
