| |
Στην γειτονιά σου οι αυλές μοιάζουνε ίδιες
Μα την καρδιά σου την σκεπάζει ουρανός
Μια ταχυδρόμος που μοιράζει τις ελπίδες
Κι ότι περίσσεψε για αυτήν είναι καημός
Είναι οι μέρες σου σκληρές όπως οι πέτρες
Κι άλλοτε πάλι σε πονά η μοναξιά
Για μια πατρίδα που αγαπάς ζητάς εφέτες
Να αθωώσεις την πικρή σου ξενιτιά
Μ' ένα κίτρινο ποδήλατο γυρίζεις
Των ανθρώπων τα μηνύματα σκορπάς
Μα τα βράδια την ψυχή σου πριονίζεις
Και περιμένεις όλα αυτά που παρατάς
Μέσα στο χάος η ζωή σου ταξιδεύει
Κι είναι τ' αστέρια μακρινές σου λες ζωές
Όσες ο νους σου με το νου του τις ξοδεύει
Και σου χαρίζει πιο παράτολμες στιγμές
.
Στους ίδιους δρόμους περπατήσαμε το ξέρω
Κι ήμουν κι εγώ κάπου εκεί όπως κι εσύ
Είμαι ένας φίλος και ένα χέρι σου προσφέρω
Να την αντέξεις την απόσταση αυτή
Πίσω από την μάσκα σου κοιτάζεις
Και τίποτα δεν είναι όπως το θες
Περνά ο χρόνος σου κενός κι αναστενάζεις
Μεσάνυχτα σε είδανε να κλαις
Κι αν κάθομαι απόψε και σου γράφω
Είναι γιατί μέσα στις λέξεις μου κοιτώ
Αυτό που νιώθω έτσι απλά σου περιγράφω
Και σου χαρίζω ένα στίχο μου στεγνό
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
