| |
τα όνειρα με δύναμη μαγνήτη
εσύ μάλλον τα στέλνεις νυχτιάτικα στο σπίτι
συχνά και σ'ονειρεύομαι πόσο συχνά;
την άδεια δεν ζητάω θεριεύει η πεθυμιά
σαν χρώμα ευδιάκριτο φανταχτερό
αγάπης φέγγος, με λαχτάρας χείλια με καλεί
σα φώς εξομολόγο ανέσπερο νωπό
κινάει,επιταχύνει και παίρνει με μαζί
χρυσάρμενα μες στα αγνά σου χείλη ταξιδεύω
στα πέλαγα του πόθου η φαντασία
ψηλά κρατάω το δέλεαρ δεν παζαρεύω
και φτάνει ντάλα ως το μεδούλι η τρικυμία
εσύ, ναί σ'όλα τα μύρια ονείρατά μου
αλήθεια με τα θάματα που γύρω μου φτερουγίζει
σα λαύρα ακαταλάγιαστη που ανάβει τον πλούσιο ερωτά μου
και τέλεια την αγρύπνια μου άναυλα νανουρίζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
