Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ρωμιοσύνη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130822 Τραγούδια, 269475 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ρωμιοσύνη
 Καλησπέρα στιχοοικογένεια - ε -
 
Απ' τις κορφές του Ψηλορείτη
Ως της Ακρόπολης το φως
Χρυσός αητός το πνεύμα σμίγει
Στάζει της λύρας ο καημός...

Κι οι αντρειωμένοι πλάϊ-πλάϊ
Πίνουν, χορεύουν και γλεντούν
Κι οι Καρυάτιδες σειρήτια
Στα κρινοδάχτυλα κεντούν...

Μάης γεμίζει το γαλάζιο
Ρίτσος, Σεφέρης και Σαπφώ
Φέρνει στο Σούνιο ο αγέρας
Των Ποιητών μας την ηχώ...

Μες στην ψυχή μου.. πώς ανάβουν
Της ρωμιοσύνης τα δαδιά !
Στο άγιο χώμα σου.. Ελλάδα
Δάκρυ ποτίζω μιαν ελιά...




30/5/2005




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
κομπλεξικός
08-06-2014 @ 17:08
Ωραίο!
*PHAEDRA*
08-06-2014 @ 17:19
::1255.::
La Petite
08-06-2014 @ 17:42
::up.:: ::up.:: ::up.::
heardline
08-06-2014 @ 18:39
Καλό το βρίσκω το σημερινό σου. αμάν αυτή η αγάπη κι ο έρωτας, που στο τέλος-τέλος δεν ξέρει κανείς τι κορεσμένα και κατ' επανάληψη διαβάζει.

Ωραίο και για τα δεδομένα της σελίδας που επαναλαμβάνεται. Καλύτερα να μη γράφει, κουράζει τον αναγνώστη, το σοβαρό.
Black Butterfly :)
08-06-2014 @ 19:02
::up.:: ::up.:: ::up.::
**Ηώς**
08-06-2014 @ 19:07
περήφανή μου Μάννα...

7 Ιουνίου 2014 στις 11:26 μ.μ.
μισέψανε πατρίδα μου τα νιάτα δε βουρκώ ΝΟΥν
ατέλειωτες κηλίδες σου τα πέλαγα ματώνουν
πόσες σου μέτρησαν χαρές, ανέκαθεν ελπίδες
μια αποικία φτιάξανε του κόσμου οι γαρμπήδες
σπίθες στη στάχτη φούσκωνες αχτίδες με το Φως σου
παράγωγες οι μετοχές κλέβανε μερτικό σου
μες τη φωτιά τα ρούχα σου τα καίνε νύχτα μέρα
μηδέ την τσίπα αγροικούν κι οι λύκοι τη φοβέρα

ορθάνοιχτη απέμεινες με χέρια απλωμένα
στη ζητιανά του πόνου σου ορκίστηκα μια μέρα
πως θ'αποθάνω για τα Σε περήφανή μου Μάννα
να βυθιστούν στα Τάρταρα τα χθόνιά τους πλάνα...
φ.κ 06_06_2014

http://youtu.be/ImimvEuvRjc ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο