| |
Καποτε ισως να μπορουσε να νιωσει
πιο βαθια απο την επιφανεια...
ομως αυτη η στρωση παγου γυρω
απο τις φλεβες σπανια υποχωρει πια....
Λιγοι μπηκαν μεσα στην καρδια...
πρεπει να διανυσεις πολλη ψυχη
για να την βρεις ετσι κι αλλιως...
Πλεον παραμενει κρυφη αναμνηση
ακομη κι απο σενα ετσι...?
Καμια φορα μονο την κουρδιζε
και την κουμπωνε στο στηθος της...
απλα και μονο επειδη δεν αντεχε τον γυμνο αποηχο των σκεψεων της...
Με ψυχη εξαργυρωνε το χαος χρονια ολοκληρα...
Τιποτα...
μονο ενα αγκαθωτο κουκουλι.
Μοναξια νομιζω το λενε.......
και τα αγκαθια της εχουν παρει πια
το γνωριμο σχημα των πληγων..
Καποτε μετρουσαμε τις ηλιαχτιδες που χορεαυν
πανω στην θαλασσα,
τις μαζευαμε οταν τις ξεβραζε το κυμα
να χουμε κατι να λιωνουμε τον χειμωνα ελεγες.....
μα εκεινες ολες ξεφευγαν και γλιστρουσαν
μεσα στα ματια σου.
Τωρα μετραω καλοκαιρια...
ενα ενα εσβησαν ολα εκεινα τα χρωματα...
μα τωρα
προσπαθω να θυμηθω...
ποτε το αγγιγμα δεν εκαιγε σαν ξενο...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
