| |
Να! είπε εκείνη
να τα στήθη μου
κούρνιασέ τα,
να τα σπλάχνα μου
άκουσέ τα,
να το στομάχι μου
πλάγιασε
να η μήτρα, η πλάτη
το στόμα μου
φίλα με,
να τα χέρια μου
-είναι κρύα-
αγκάλιασέ τα,
Την κοίταξα
σκεφτόμουν πόσο
ήθελα μονάχα
να την θυμάμαι
έτσι, ζωντανή
Να! είπα
η καρδιά μου
και την τράβηξα,
την απίθωσα
πλάι στο μαξιλάρι
ανατολικά της εβένινης
μπούκλας των μαλλιών Της,
να τα οστά μου
κι άνοιξα το στόμα μου
διαλέγοντας προσεχτικά
καθώς τα έβγαζα
ένα-ένα φτιάχνοντας
ένα κοκκάλινο σωρό
στα πόδια Της
να τα νεύρα, οι μυώνες
οι φλέβες μου
τις αγκίστρωσα τακτικά
έπλεξα ένα πελώριο
κυττάρινο
-σαν κοραλλένιο-
κορδόνι
το τύλιξα
στο λαιμό Της
…τα χέρια μου γονάτισαν…
έτσι καμωμένος
ένας παράδοξος
λοφίσκος
πτυχών δέρματος
Την κοίταξα,
τόσο Όμορφη,
τόσο Μοναδική
σκέφτηκα πάλι
πόσο ήθελα να
την σκέφτομαι
ζωντανή
κι έπειτα
δεν ενδιαφέρθηκα
δε νοιάστηκα
για μένα
-μα πριν αφεθώ δεν πρόλαβα
στα τελευταία
λόγια της ν’ απαντήσω…
-«Μ’ αγαπάς;»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
