| |
ΩΣ ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,
ΩΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΣΟΥ,ΝΑ ΜΕ ΚΡΑΤΑΣ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΣΟΥ...
ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΤΕΙΣ ΣΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΣΟΥ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ,ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΛΑΚΗ ΜΟΥ...
ΟΤΑΝ ΝΥΧΤΩΝΕΙ,Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΣΟΥ ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ...
ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΤΕΛΙΚΑ...
ΑΠΟΨΕ ΣΟΥ ΑΝΟΙΓΩ ΓΙ΄ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ, ΜΑ ΕΣΥ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΣ ΝΆΦΗΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΟΥ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ...
ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΣΟΥ ΚΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ... ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΧΝΩ...
ΜΑ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ, ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ...
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ, ΦΥΛΑΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΟ ΧΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΝΑ...
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ, ΧΑΝΩ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ...
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΟΣΕΣ ΝΑ΄ΝΑΙ ΟΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ, ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΠΛΗΓΩΘΟΥΜΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ...
ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΑΦΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ???
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
