| |
18 Ιουνίου 2014
ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ
Με ρούχο πέρασες του ανέμου, στη σκέψη και τη λογική
κομμένη η ανάσα, κομμένη η πλαγιά του βουνού
ψυχή μου απόψε που με κοιτάζεις, από τα μάτια πώς θα κρυφτείς
σε ξαναβρίσκω μες την ομίχλη, ο πόνος χωρίζει τους ουρανούς
κι αυτή η φωνή που δυναμώνει, ηχεί στης καρδιάς τους παλμούς
απομακρύνεις τους πειρασμούς, με τους ανέμους θα κινηθείς
πήρες το ρούχο του χειμώνα με τις μαρμάρινες πτυχές
στην φυλλωσιά και στην ντροπή, δίνεις τ ανέμου να ντυθεί
λυτρώνεις μέρη που θα πας, στις παρυφές κι όπου πετάς
στη γη ταξίδι η σιγή, με την ψυχή στους ουρανούς
κι αυτή η σκέψη που κρυφακούς, στα λόγια είχε τούς δεσμούς.
Τι κρίμα τι κρίμα, θολώνει ο νους, κοιτάζεις και δεν ακούς
αγάπη και πόνος τα δυό μαζί, πώς τάχα απόψε σ' αγγίζουν
μένει στα χέρια θεού η ζωή σα παιχνίδι, να ξαναρθείς σε καλούν
Ψυχή μου ανήκεις στους ουρανούς, η αγάπη κι ο πόνος σε ξαναγγίζουν
σε φτάνουν ήδη μα δεν τ' ακούς και τη φωνή σου σκεπάζουν
στις απαντήσεις τους μέσα, τι περιμένεις ρωτούν
αν είναι δική μου ή αλλουνού, αυτή η φωνή δεν γνωρίζω
αυτή η ίδια ρωτάει, η ίδια απαντά στους θεούς.
Ψυχή μου ζεις εκεί που πετώ, οι σκέψεις φεύγουν για να κρυφτούν
και πίσω μένει ονειρεμένη, η πολιτεία μες τους καπνούς
μάζεψα όνειρα μαζί κι ένα ακόμα για να ρθείς.
Θα είμαι ο μάγος κι ο μαγεμένος
στα σκαλοπάτια που ζω, θα είμαι εκεί γονατισμένος
ο θησαυρός μένει κρυμμένος κι εγώ θα μένω ο πιο φτωχός.
Μένω φτωχός στο δρόμο που ζω, απόψε έμοιασα μαζί σου
πριν με ζητήσεις αναρωτήσου, εσύ με φτάνεις μα δεν μ' ακούς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
