| |
Το αίμα κρυμμένο στα λάθη,
και δεν κύλησε ποτέ,
με άσπρα χείλη κοιτώ τα αστέρια,
που δε μου γελάσαν ποτέ.
Το ουράνιο τόξο κοιτώ,
νομίζω πως χαμογελά,
μα εκείνο με βέλος μου σχίζει,
απο όνειρα στα δυο τη καρδιά.
Αφού δε κόπιασα να έχω,
μια σωστή καρδιά,
ματαίως στα ερείπια κοπιάζω,
να βρω κομμάτια χαράς.
Αφού είμαι δίκαιος και άδικος,
στο ειδώλιο θα κάτσω,
με μια τήβεννο πριν πω,
αντίο σε οτι αγαπάω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
