Κάτι τέτοιες ώρες που το σκοτάδι
σέρνεται ύπουλα στη γη
νομίζω πως θα βρεθείς άξαφνα μπροστά μου.
Ξέρω πως το γύρισμα του δρόμου
είναι άδειο και έρημο
κι όλα τα σημάδια μου λένε
πως πάλι κάνω μάταια όνειρα.
Αλλά νομίζω πως κάθε βράδυ
είσαι εκεί και με περιμένεις.
Θ'ανοίξεις τη ζεστή και δυνατή αγκαλιά σου
και θα με τυλίξεις μέσα σου
και μαζί θα περπατήσουμε στο σκοτεινό δρόμο.
Ο αγέρας θα μας παίρνει τα μαλλιά
κι η μυρωδιά της νύχτας
θα μπαίνει στην καρδιά μας
και θα μας υψώνει πάνω από φόβο και από πόνο.
Πάνω από δάκρυα και λυγμούς.
Κι έπειτα,πάλι ο άδειος δρόμος
απλώνεται μπροστά μου
για να μου δείξει πως δεν ήρθες.
Κι ας το'ξερα...
Κι ας το γνώριζα...
Κι ας ήλπιζα...
