| |
Ιστορία 18η
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
(Προσωπική ιστορία ταξιτζή)
Διασχίζω την Αχαρνών, με ένα πελάτη που κάθεται στη θέση του συνοδηγού. Από μακριά μια νέα γυναίκα χαριτωμένη, 30-35 χρονών, ντυμένη σπορ, σηκώνει το χέρι, ρωτάω τον πελάτη, αν μπορώ να την πάρω, συμφωνεί. Κόβω ταχύτητα και ενώ πλησιάζω φωνάζει, «Νέα Ιωνία».
Φρενάρω, σταματώ. Κάθεται πίσω. Μας χαιρετά ευγενικά και ευχαριστεί.
Με το που μπαίνω στην οδό Σμύρνης, στη Χαλκηδόνα, άλλη μια γυναίκα σηκώνει το χέρι της, ρωτάω πάλι τον πρώτο πελάτη, συμφωνεί, ενώ η κύριοςφωνάζει, «Περισσό, στο σταθμό».
Ήμουνα τυχερός πιο συνδυασμένη κούρσα δεν μπορούσε να γίνει. Χαρούμενος την χαιρετώ. Χαμογελάει και φωτίζεται το πρόσωπό της. Πολύ γοητευτική γυναίκα, γύρω στα πενήντα, κομψή, αεράτη. Κάθεται πίσω, δίπλα στην κοπέλα.
Καλά το πόσο γρήγορα οι γυναίκες πιάνουν τη συζήτηση είναι καταπληκτικό. Κάπως έτσι άρχισε η συζήτησή τους. Ρωτάει η κοπέλα.
- Κάπου σας ξέρω;
- Τι να σας πω, μπορεί.
Αποβίβασα τον πρώτο πελάτη στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η νέα γυναίκα συνεχίζει,
- Δεν ξεχνάω ποτέ πρόσωπα, είναι σα να τα φωτογραφίζω.
- Τι να σας πω, εμένα δεν μου θυμίζετε τίποτα, λέει ευγενικά η συνομιλήτριά της.
- Μπορεί να είδα φωτογραφίας σας δημοσιευμένη.
- Δεν έχω σχέση με τα midia. Λέει, χαμογελώντας η κύρια.
- Και όμως είστε όμορφη, κομψή και με αρμονικές κινήσεις.
- Ευχαριστώ.
Ήδη φτάσαμε στον σταθμό Περισσού. Κατεβαίνει η κύρια καληνυχτίζοντας με ένα πλατύ χαμόγελο.
Συνεχίζω για τον τελευταίο σταθμό, τη Νέα Ιωνία, όταν η νεαρά πελάτισσα μου κτυπάει τα χέρια της και αναφωνεί. «Μα ναι, την θυμήθηκα, είναι η…»
- Μπράβο της λέω. Την ξέρατε τελικά.
- Όχι ακριβώς, την έχω δει σε φωτογραφία. Σας είπα εγώ, δεν ξεχνάω πρόσωπα.
- Σε περιοδικό;
Διστάζει…
- Θα σας πω, μήπως θα με ξαναδείτε; Είναι η γυναίκα του γκόμενού μου, πολύ πλούσιος άνθρωπος, άρχοντας. Φαντάσου φίλε μου να την είχα θυμηθεί πριν κατεβεί και να έκανα καμία αποκοτιά.
- Δεν ήθελα να φανταστώ τι θα μπορούσε να είχε συμβεί…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
