| |
Σκεφτόμουν έντονα
όλα εκείνα που
δεν μπόρεσα να πω
κι όλα εκείνα που δεν ήθελα
να πεις εσύ
όλα εκείνα τα
πυρωμένα στιλέτα
που με τη δεξιοτεχνία
ενός ολύμπιου θεού
πετούσες στην καρδιά μου.
Τι κι αν σ' αγαπούσα πολύ
τι κι αν σε θεωρούσα
τον καλύτερό μου φίλο
δεν μπόρεσες λευκό μου ρόδο
να με νιώσεις
κι ούτε πρόκειται....
Κι όταν πια η θάλασσα αυτή
θα χει παγώσει
και θα με διώξεις σαν σκιά
από τη ζωή σου
θα μετρώ μέσα στης νύχτας
το σκοτάδι
όλες εκείνες τις στιγμές
που έλεγες
πως θα 'σαι εδώ
ό,τι κι αν συμβεί.
Μα όταν θα τρέχω
μονάχη
σαν το καταραμένο άλογο
μη γυρίσεις να με βρεις
δε θα μαι πια εκεί
δεν θ' ακούω τη φωνή σου
δεν θα αισθάνομαι
το χαμόγελό σου κοντά μου
δε θα γυρίσω να σε δω
κανείς δε θα μπορέσει να με
πιάσει πια....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
