| |
[align=center][I]Σε ποδήλατο ανεβαίνει, με τις ρόδες του πηγαίνει
Ένα βούισμα ακούει, ” ο δρόμος θα ΄ναι -όχι άλλο-”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τον ίσκιο πατάει απ΄τα καλαμπόκια, η καρδιά πονάει
Για τον νεκρό αγαπημένο…Πώς τον λέγανε; Νικόλα;*
Βουητό να βασανίζει, φόβος στην καρδιά αναβλύζει
Την πορεία συνεχίζει “ο δρόμος θα ΄ναι -όχι άλλο-”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Οφείλει να το λύσει, θάρρος παίρνει και φρενάρει
Λάμπει ο ήλιος, σιωπή γύρω “Φύσης θα ΄ναι -όχι άλλο-”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το πηδάλι συνεχίζει, φόβος, τρόμος την ορίζει
Ένα όνομα ψιθυρίζει, ηχώ “Νικόλα” αντιγυρίζει -όχι άλλο-
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Φόβος την ψυχή φλογίζει, το σύμπαν όλο της βουίζει
Δειλά μονάχα συμπεραίνει “αέρας θα΄ναι-όχι άλλο-”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το φανάρι πώς ανοίγει, πεταλούδα φτερουγίζει
Τολμηρή και θαρραλέα, του παρελθόντος της πανωραία
Πεταρίζει τα φτερά της, καμαρώνει τα λευκά της
Στο τιμόνι σταματάει, άραξε κει και -όχι άλλο-
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Λευκή λάμψη, ομορφιά…άλλος δεν είδε ξανά!
Πώς σε λένε πεταλούδα; “Πάντα εδώ ” της απαντά
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
” Δεν κουνιέσαι μα θα φύγεις, όπως όλοι μου οι φίλοι
Πήραν κι όλες τις ελπίδες, πίσω δεν τους είδα πια”
“Πάντα εδώ” είπε περήφανη η πεταλούδα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τάραξε ως και την θλίψη, η τόση της η σιγουριά
Πηγή θα έχει την γνώση, κάποιου σοφού βασιλιά
Ποιον έδινε Χαρά, αυτή η τόση ομορφιά;
Γιατί τον εγκατέλειψε άραγε, πετώντας μακριά;
“Πάντα εδώ” αποκρίθηκε, μιλώντας τρυφερά
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Βυθίστηκε στη σέλα της, χαζεύοντας την φύση
Σε χάη βαθιά τύλιξε, την δύστροτη ψυχή της
Εκείνος ω! Ποδήλατο ξανά, δεν θα χαρεί μαζί της
Στα καλαμπόκια φιλί ξανά, δεν θα ΄δει το κορμί της
“Πάντα εδώ” απάντησε, ξεχύνοντας το νάζι
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Ποιος σ΄έστειλε εδώ, στου φόβου το πηδάλι;
Άγγελος ή δαίμονας, θέλει να με γλυκάνει;"
“Πάντα εδώ”, χαμογέλασε πάλι η πεταλούδα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“Άλλη τρεμάμενη αγκαλιά, μοναδική και σπάνια
Σαν του Νικόλα θα την βρω; Να ψάξω στα ουράνια;”
“Πάντα εδώ” πετάρισε, κουνώντας τις κεραίες
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“Φύγε πεταλουδίτσα μου, άσε με μες στην θλίψη
Βγάλε τις κεραίες σου, απ΄του νου μου την σήψη
“Πάντα εδώ” αποκρίθηκε γλυκά η πεταλούδα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μαρμάρωσαν ακλόνητα στο τιμόνι τα φτερά της
Τα μάτια της γαλήνεψαν, τα χείλη της γελάσαν
Διπλό κέρας φώτισε, μισοφέγγαρο στην καρδιά της
Ψηλά η ψυχή της στήθηκε, εκεί στα καλαμπόκια
Πάντα-πάντα εδώ χωρίς να ματαξαναπέσει.
*τυχαία τα ονόματα[/I][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
