| |
[align=center]Μοναξιά μου σε χαμένη ρότα,
φέρνεις στο μυαλό να κυνηγά,
στιγμές από έναν έρωτα με φώτα,
και παίρνεις το σκοτάδι αγκαλιά.
Ποιο χέρι να βαστήξει μιαν αγάπη,
που τρεμοσβήνει σ' άγνωστη σκηνή,
εδώ έχει πέσει μέρες η αυλαία,
με τέλος που προμήνυε η αρχή.
Τι κι αν ήτανε γραφτό,
να αυτόκαταστραφώ,
πως να το προβλέψω.
Εγώ έχω μάθει ν' αγαπώ,
και όχι να ρωτώ,
ποιον πρέπει να πιστέψω.
Παράσταση κάνουν οι αναμνήσεις,
το δράμα σε δυο πράξεις τραγικές,
μια σχέση που όμως ήτανε μιας χρήσης,
μια σχέση δίχως πρωταγωνιστές.[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 10/07/2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
