| |
Πονανε οι χιλιες λεξεις
σαν μαστιγωνουνε τα ματια
τα ερειπωμενα σπιτια του χαλασμου
τα σταυρωμενα αδελφια χωρις κεφαλια...
Το πλιατσικο ψυχων καλα κρατει
σ' ενα κοσμο που η απελπισια
στελνετε πια με κουριερ απ' τα γραφεια
Ποσο αναθεμα μπορεις να καταπιεις;
ποσους βιασμους ...
και τους θανατους των παιδιων
μες την ερωτικη τζιχαντ του κτηνους
Καμμια κραυγη
τα χερια κομμενα δεν εξεχουνε ν' αγγιξουνε
την περηφανια
πνιγομαστε σε μυστικες πληγες
ζητωντας απ' τα ορνια που 'ρθαν κοντα
να μας τραβηξουν...
Στην ακρη του γκρεμου στεκουν με τα κινητα
κοιταζοντας φωτογραφιες του νησιου
εκεινες τις υπεροχες απ' τα καλα σημεια
αν ειναι ιδιες , το τωρα με το χτες
κι ο ηλιος σβηνει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
