| |
Να σκαρφαλώνουμε πύργους και κάστρα
και να 'ναι η χαρά μου σαν μικρού παιδιού
και να πετάμε πάνω στα άστρα
και να μιλάμε την γλώσσα του ουρανού.
Αυτή τη γλώσσα που μόνο η ψυχή μας ξέρει
και το μυαλό του ανθρώπου δεν γνωρίζει να πει
γιατί αλλιώς θα 'μουν κι εγώ αστέρι
και δε θα ένιωθα μόνη στη γη.
Γιατί στη γη γνωρίζεις να πεις
μόνο ότι η καρδιά σου θέλει,
καρδιά, μυαλό, σώμα, ψυχή
μιλάνε χώρια το καθένα ότι ξέρει.
Και απ' το σώμα όταν φεύγει η ψυχή
και το μυαλό σου ακούει την καρδιά,
τότε το σώμα μένει μόνο στη γη
και η ψυχή σου πετάει ψηλά.
Γιατί το είδα και το 'δα ξανά
να πετάμε ψηλά χέρι-χέρι
και να γελάει η ψυχή μας που ξέρει πολλά
και το μυαλό να ξεχνά κάθε που φέγγει.
Γιατί το είδα και το 'δα ξανά
να πετάμε ψηλά σε όμορφα μέρη
και ήταν η ψυχή μου, η αγνή μου καρδιά
μου 'πες και βιάστηκες να γίνεις αστέρι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
