| |
Στο Στέλιο μας...
Στου κόσμου το κατάντημα
στης θάλλασας τον πόνο
έκρηξη ήσουνα φωνής
και συντροφιά του μόνου
Τραγούδησες την μοναξιά
την ξενιτειά τη φτώχεια
ήσουνα ήλιος, ήσουν φώς
στης γής τα πρωτοβρόχια
Με μια θεϊκή φωνή
ύμνησες την Ελλάδα
και έφυγες στους ούρανους
μια μέρα αποφράδα
Για μένα ήσουν παρηγοριά
και συντροφιά στα ξένα
θύμιζες τη μανούλα μου
και ολα τ' αγαπημένα
Ρεφραίν
Ακούγοντας τα λόγια σου
ένιωθα περηφάνεια
Στέλιο νωρίς μας έφυγες
και νιώθουμε ορφάνια .
Στον αλησμόνητο Στέλιο Καζαντζίδη
Τάσσος Μπεκές
[B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
