| |
ΠΑΣΧΑ 1950
Δεν με άφησαν να βγω. Ζήτησα άδεια. Αρνήθηκαν. Ήθελα να τους παρακαλέσω, να κλάψω, να ικετεύσω.
Είναι Πάσχα. Είναι τα γενέθλια μου. Δώστε μου μία μέρα άδεια. Μόνο μία.
Οι μεγάλες έπεσαν πάνω μου. Μου έκλεισαν το στόμα, κόντεψαν να με πνίξουν.
Μην τους παρακαλάς Τέρψη μου , όχι κοριτσάκι μην ταπεινώνεσαι, μη δείχνεις αδυναμία. Θα δεις θα περάσουμε όμορφα, θα γιορτάσουμε εδώ, όλες μαζί."
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είμαι μέσα;
Ναι, εντάξει τους έβρισα όταν έπιασαν τον μπαμπά, κομμουνιστής ιδεολόγος ήταν που έγραφε προκηρύξεις με το χέρι. Μα, ήμουν 12 χρονών και αυτοί έδερναν και τραβολόγαγαν τον μπαμπά. Τον γλυκό μου μπαμπά, που τα βράδια καθόμασταν στο τζάκι αγκαλιασμένοι και μου έλεγε λογιώ-λογιώ ιστορίες.
Ναι, τους έβρισα με τα ίδια λόγια που άκουγα τον κυρ Ανέστη τον βαρκάρη να βρίζει το σύστημα. Όμως, κτύπαγαν τον μπαμπά μου.
Η μαμά είχε λιποθυμήσει και η Έλλη η αδελφούλα μου, πέντε χρόνια μικρότερη ήταν, έκλαιγε τσιρίζοντας. Ο μπαμπάς φώναζε : “ Τερψάκι αγάπη μου, πάρε το μωρό και μπες στο σπίτι, φώναξε και την θεία Έλλη.”
Δεν τον άκουσα. Άρπαξα μία πέτρα, τους την πέταξα. Είχα πολύ καλές επιδόσεις στην πέτρα, κέρδιζα όλη τη γειτονιά. Αυτό ήταν !!! Από τότε είμαι μέσα.
" Κόρη κομμουνιστή που έκανε αντίσταση."
Τον μπαμπά δεν τον ξανάδα πέθανε στην εξορία.
Ο θείος ο Παντελής που ήταν και καπετάνιος στο βουνό "μεγάλος ελασίτης" έλεγαν οι γείτονες, είναι έξω και εγώ μέσα.
Δεν λεω, ας με τιμωρούσαν ! Όμως, τόοσα χρόνια. . .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
