| |
Πέντε χρόνια μαζί ,ενωμένοι,
Πίστη για ότι καλό περιμένει,
Μα η ελπίδα δεν είναι πάντα αλήθεια,
Κάθε τι το ξεφτίζει η συνήθεια.
Δεν ήσουν πια ερωτευμένη,
Στου μυαλού τα παιχνίδια χαμένη,
Μάταιος κόπος να ξαναγυρίσεις
Την ψυχή μου να ξανακουμπίσεις.
Ήταν ψέμα το κάθε σου χάδι,
Κάθε βλέμμα σου άδειο σκοτάδι,
Η κλεψύδρα είχε πλέον στερέψει,
Κάτι ξένο έχεις πλέον διαλέξει.
Έφυγα πια, νοίκιασα σπίτι,
ʼυπνο ,οργισμένο ξενύχτι,
Η μορφή σου αλωνίζει στους τοίχους
Η φυγή μου ξεσπάει στους στίχους
Στα όνειρα μου πλέον στοιχειώνεις
Στης καρδιάς μου τα βάθη βαλτώνεις
Μια καινούργια ζωή να αρχίσω
Την πνοή μου να ξανακερδίσω.
Ήταν ψέμα το κάθε σου χάδι,
Κάθε βλέμμα σου άδειο σκοτάδι,
Η κλεψύδρα είχε πλέον στερέψει,
Κάτι ξένο έχεις πλέον διαλέξει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
