| |
Σκλάβος της μοίρας σου ,της ψεύτρας,
Μιας κοινωνίας ,στριφνής, κακιάς ,πλανεύτρας,
Μια ζωή να σου ζαλίζουν το κεφάλι,
Να θέλεις πάντα ότι θέλουνε κι άλλοι.
Μόνος γεννήθηκες, μόνος θα περπατήσεις,
Με μόνη έννοια , μη σε δείξουν στις ειδήσεις
Σε εντολές κάποιων «σοφών» είσαι ταγμένος,
Λες ανασαίνεις αλλά είσαι πεθαμένος
Το αφεντικό διατάζει ,κάθε λέξη και μαχαίρι,
Για μια μπουκιά ,να του φιλήσεις και το χέρι,
Κάλπικο αύριο ,στην άκρη περιμένει,
Μια συνταγή που κάθε μέρα σ' αρρωσταίνει.
Μια ιδέα κάποτε, με πάθος κυνηγούσες,
Μα όσο κι αν έτρεχες ,να φτάσεις δεν μπορούσες ,
Τα στρας τα ψεύτικα ,ποτέ σου δεν σε πείσαν,
Μίσος και έχθρα στην ψυχή σου μόνο χύσαν.
Είπες «δεν γίνεται» και σήκωσες κεφάλι,
Μέσα απ'τη λάσπη ,θα προβάλει το ατσάλι !
Το μεροκάματο όμως έπρεπε να βγαίνει ,
Πίσω στο σπίτι η φαμίλια περιμένει.
Το αφεντικό διατάζει ,κάθε λέξη και μαχαίρι,
Για μια μπουκιά ,να του φιλήσεις και το χέρι,
Κάλπικο αύριο ,στην άκρη περιμένει,
Μια συνταγή που κάθε μέρα σ' αρρωσταίνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
