| |
Αφιερωμένο σε Εκείνη που "χάθηκε" από τη ζωή μου.
Πήγα εκεί
που λένε ότι βρίσκεται εκείνος.
Δεν τον ένοιωσα.
Ίσως πήγε να περπατήσει.
Το συνήθιζε.
Περίμενα.
Άναψα τσιγάρο.
Τότε είδα Εκείνη. Ήρθε.
Του μίλησε…
«Δεν είναι εδώ»
της είπα.
Με κοίταξε.
«Το ξέρω, δεν είναι εδώ»
επανέλαβα.
(χμ…) Άδικα της μιλάω.
Δεν με ακούει.
Ποτέ δεν με άκουσε.
Ψιθυρίζω:
«Εγώ, ξέρω που είναι.
Είναι μέσα μου, δίπλα μου
στην ανάσα μου, σε ό,τι κάνω.
Τα βράδια καπνίζουμε, πίνουμε
εκείνος το ουίσκι του, εγώ το λικέρ μου.
Μιλάμε.»
Εκείνη… δεν μπορεί να το νοιώσει.
Την κοίταξα, την καμάρωσα.
Ήταν όμορφη!
Η ματιά της… απόμακρη.
Πήρα τα τρεμάμενα πόδια μου
και έφυγα μόνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
