| |
Άκρα σιωπή στην καθαγιασμένη θωριά του πολιτισμού. Ο αέρας που σχεδόν νομοτελειακά χώνεται στην μύτη μου έχει την μπαρουτοκαπνισμένη οσμή της συμφέρουσας ευταξίας και του κερδοφόρου προγράμματος. Νεότερος, ήμουν βέβαιος πως σαν θα ωρίμαζε η ουτοπική σπουδαιότητα των πόθων μου, θα εξασθενούσε η ορμή των ενστίκτων κι έτσι θα απολάμβανα μερικές στιγμές υλιστικής αδερφοσύνης που θα μου προσέφεραν ενδεχομένως μερικά μπουκάλια κανονικότητας αγορασμένα απ'το περίπτερο ή κάποιες σελίδες καθωσπρεπισμού επάνω στο αστικό μου παραλήρημα. Αβάσιμες εφηβικές σκέψεις!
Δεν είμαι βέβαιος τι θα'ταν προτιμότερο. Η ευτυχία είναι ίσως η μόνη ουτοπία που πήρα κι εγώ σοβαρά. Σε κάθε περίπτωση, η διδαγμένη ιλαρότητα των πολιτισμένων σε συνάρτηση με την αέναη νίκη του ανεκπλήρωτου εντός μου, χαρίζει ένα άρτιο πολιτιστικό συναίσθημα ειλικρινούς ικανοποίησης όπως η περίπου εγκληματική ηδονή που με διακατέχει παρακολουθώντας σε κάποια φημισμένη και φανταχτερή όπερα τις ειδεχθείς δολοφονίες και τις σχεδόν καρμικές τραγωδίες, δεδομένης της ηρωικής μουσικής και της καλλωπισμένης ατμόσφαιρας.
Με βάση τα παραπάνω, μια εξόχως ενδιαφέρουσα ερώτηση θα ήταν πώς είναι δυνατόν ένας υπάνθρωπος να απολαμβάνει, έστω με τον τρόπο του, μιαν υψηλή πολιτισμική δημιουργία, την τέχνη. Η αλήθεια είναι πως παρά τις συμπαθητικές θέσεις μερικών φημισμένων καλλιτεχνών περί εγγύτητας τέχνης κι ανηθικότητας, δεν μπορώ να αρνηθώ πως τελικά ο πολιτισμός είναι αυτός που γεννά την τέχνη. Όχι αγαπητέ, δεν αντιτίθεμαι στους δεδοξασμένους. Η γέννηση των πολιτισμένων κοινωνιών προήλθε από την άρνηση ή στρέβλωση των ενστίκτων κι απ'την υπακοή σε νόμους. Με άλλα λόγια λαξεύτηκαν διαλύοντας την ανθρώπινη φύση και την αίσθηση του σεβασμού. Ο πολιτισμός είναι ανηθικότητα. Οι αθάνατοι καλλιτέχνες είχαν δίκιο!
Αμέτρητες ώρες θα μπορούσαμε να δοξάσουμε διαφωνώντας για τα παραπάνω. Θα ήταν μια σπουδαία σπατάλη! Με λίγη ειλικρινή σκέψη διαπιστώνουμε πως βάση της κοινωνικής θέσεως που απονείμαμε στους εαυτούς μας είναι η διαφωνία μας. Καμία αόρατη δύναμη δεν μπορεί να μας πείσει, καμία μοίρα, καμία συνωμοσία, πως επέλεξε τον ρόλο που καθένας μας υπερασπίζεται κι αυτό είναι ίσως το μόνο που συμφωνούμε. Αποχαιρετώντας λοιπόν, θέλω να τονίσω πως αυτή η συμφωνία μας συντηρεί ακόμα τον πολιτισμό. Αντίο σύντροφε!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
