| |
| | Η σιωπή του καλοκαιριού |  | | | 2006 | | |
Πώς να τρυπήσεις την σιωπή
που σαν την άμμο, την κινούμενη
σε σκεπάζει ολόκληρο
κι ύστερα τρυπώνει μες στα αυτιά σου...
Το μόνο π' ακούγεται αυτό το καλοκαίρι
είναι τα βήματα απ' τα μυρμήγκια,
μες στο λιοπύρι κουβαλούν κάτι τεράστιους
σπόρους ως την φωλιά τους
Πέρα δώθε, πέρα δώθε αναπαμό δεν έχουν
Και τα αντλιοστάσια των δέντρων
μονότονα γρου.. γρου.. γρου ..
ανεβάζουν την λιγοστή υγρασία της γης
απάνω ως τις φυλλωσιές τους
Που και που, ακούς τριξίματα
κραακ κραακ είναι η καρδιά του μεσημεριού
που σκίζεται, στα δυο ..στα τέσσερα
μεγαλώνει ώρα με την ώρα, γεμίζοντας
με ρωγμές το εσωτερικό της
Και τρέχουν να κρυφτούν εκεί μέσα η θλίψη και η ελπίδα,
να δροσιστούν στις σκιές
Σε μια τέτοια ρωγμή σκάλωσε το πόδι μου, όπως σκαλώνει
στις σχισματιές της γης, από τη ξέρα, η βλάστηση
Το φίδι στη ρίζα του βράχου κουλουριασμένο
μικρές μικρές γουλιές δοκιμάζει το δηλητήριο του
Και μια μέλισσα αιωρείται με φτερά ακίνητα
σαν τους ακίνητους δείκτες του σταματημένου ρολογιού
τρεις παρά τέταρτο Μεσημέρι σταματημένο
Απ' το πηγάδι ο αντίλαλος της σιωπής του νερού
εκτοξεύεται αρτεσιανό μπουμμ μπουουμμ μπουουουουμ
κανοναρχεί τον θάνατο που ζωντάνεψε ή τη ζωή που πέθανε
Το φίδι δεν άντεξε, δάγκωσε την ουρά του, φαρμακώνοντας την
Το τέλος ενώθηκε με την αρχή
Η μέλισσα ράγισε κι έπεσε
Το ίδιο κι ο χρόνος, έσπασε σε μεγάλα κομμάτια
Ξεχύθηκαν έξω οι νεκροί
και ψάχνουν να βρουν τα κόκαλα που τους λείπουν
Χάος και σύγχυση, σύγχυση και χάος
«Άστον κάτω αυτόν τον βραχίονα, είναι δικός μου!»
αυτό ακούστηκε για τελευταία φορά
κι ύστερα το μέλλον, ελεύθερο πια απ' το παρελθόν
με χαμένο το παρόν του, έντρομο εξαφανίστηκε
προς άγνωστη κατεύθυνση
με τη σιωπή του καλοκαιριού να του τρυπάει τα αυτιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Μαρία Π . Νάντη
23-08-2014 @ 00:12 | εκτοξεύεται αρτεσιανό μπουμμ μπουουμμ μπουουουουμ !!!Βαθυ νοημα!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | Αστρογιογγι
23-08-2014 @ 12:06 | ENFIA! ENFIA! ..χα!
ειμαστε η ομορφοτερη χωρα του υποκοσμου
που λεει κι ο Χαρρυ...
γαματα Μοντε...δυο σχολια για μια Ομορφια
δυο αυτοκτονιες χτες ...
να δω πως θα περασουμε τον χειμωνα
με τις νεες μισες συνταξεις...
τοσα χρονια περασαν κι ακομα χειροτερα
κι πεινα του φιδιου θα...
αλλα πως αλλιως να συμβει;
αν δεν υπαρξει τελικα σιωπη
αν δεν αναλογιστούμε τις παπαριες τους
και τις δικες μας;
κι αν παρολα αυτά τους αφήσουμε κι άλλο να σπερνουν
και να θεριζουν...ελπιζω να τρώγεται η σιωπη...
| | ΒΥΡΩΝ
23-08-2014 @ 14:50 | Και τρέχουν να κρυφτούν εκεί μέσα η θλίψη και η ελπίδα,
να δροσιστούν στις σκιές
Σε μια τέτοια ρωγμή σκάλωσε το πόδι μου, όπως σκαλώνει
στις σχισματιές της γης, από τη ξέρα, η βλάστηση
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | montekristo
23-08-2014 @ 14:59 | ευχαριστώ που περάσατε
τελικά ρε γιογγι η ευθύνη είναι πρώτα απ' όλα ατομική
δλδ αν δεν πάει από ατομική σκαλί σκαλί σε συλλογική
κι άμα δεν μπολιαστεί με ένα αγνό όραμα που θα αγκαλιάζει και θα το αγκαλιάζουν, τι σκατά να περιμένουμε να συμβεί? Να βρέξει επαναστάσεις?
Δεν ξέρω κουράστηκα πια...
χαίρομαι όμως που είσαι ο ίδιος κι απαράλλαχτος
(Βύρων, συγγνώμη μα χειρότερες φατσούλες δεν θα μπορούσες να έβαζες :) ) | | Denis
23-08-2014 @ 15:30 | Μόνο τα τζιτζίκια κάπου - κάπου σπάνε τη νεκρική σιωπή της αυγουστιάτικης ραστώνης... Κάθε μεσημέρι κι ένα live κοντσέρτο διαρκείας με δωρεάν είσοδο! Στο πόντιουμ, φυσικά, ο... Αύγουστος! Όχι με φράκο, ρε συ, με βερμούδα και σανδάλι! ::yes.:: | | montekristo
23-08-2014 @ 17:57 | Σάκη να ξερες αυτή η πινελιά σου πόσο με γλύκανε ::smile.:: | | ΒΥΡΩΝ
23-08-2014 @ 18:43 | ::laugh.:: Όταν μ' αρέσει κάτι αυτά βάζω φίλτατε..
Καθένας και τα χούγια του.... ::wink.:: | | ειρήνη
31-08-2014 @ 12:20 | μόντε.. είναι ποτάμι η γραφή σου και βγαίνει ορμητικό από μέσα σου και μας δροσίζει.. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
