| |
Διπλό πίνω τον πόνο μου απόψε
Κι είναι νομίζω πιο αλλιώτικη η νύχτα
Είμαι κι εγώ κάπως αλλιώς, οπότε
Ότι κι αν ήθελες να πεις απόψε ρίχτα
Μπήκε η άνοιξη και άλλαξ η σελήνη
Κάτι με πιάνει πάντα τέτοια εποχή
ʼλλοι μου λένε ότι είναι θε να γίνει
Και να μην νοιάζομαι για ότι κι αν συμβεί
Κι είμαι εδώ και γρατζουνάω μια κιθάρα
Έτσι τις νότες μου σκαλίζω κι όπου βγει
Νοιώθω πως μέσα μου φουντώνει μια λαχτάρα
Για όσα θέλει να γνωρίσει η ψυχή
Βγήκε η νύχτα σαν γυναίκα στο σεργιάνι
Φόρεσε μαύρα που αρέσουν του θεού
Έπιασε κουβέντα μ' ένα αλάνι στο λιμάνι
Κι έγινε η νύχτα του χαμού
Γύρισα να δω κι εγώ τάχα που είμαι
Κι έφτασα στα όρια του νου
Αυτό που δεν μπορώ να προσποιούμαι
Το βλέπεις μες τα μάτια αλλουνού
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
