| |
[align=left][B][I]
. . *~* Ε... Πόσα πια ν' αντέξεις; *~*
Έσμιξα με τον πόνο μου, σ' ένα στενό δρομάκι
σε ταβερνάκι μπήκαμε, παρήγγειλα κρασάκι
μα μέσα στη συζήτηση
γευομουνα φαρμάκι . . .
Άστα ρε πόνε, μη ρωτάς, για τα δικά της μάτια
φτερά μου δίνουν να πετώ
στο γυρισμό . . . κομμάτια.
Τ' απόκρημνα να προσπερνώ
στους Ουρανούς με πάνε κι όταν παλεύω να τη δω
τ' αγκάθια, με τρυπάνε.
Στη συντροφιά σου, πόνε μου
σου λέω τον καημό μου
να πιω ακόμα δυό γουλιές
πόνο στο μερτικό μου . . .
Έχω κι εσένα που κεντάς, τη θλίψη στη ματιά μου
και την ομολογία μου
που κρύβω στη καρδιά μου.
Κοίτα ανθρώπους στη ζωή, κενούς χωρίς αγάπη
μ' εικονικά χαμόγελα
πλεγμένα στην απάτη . . .
Παρασυρμοί ~ αποκοτιές, παραπλανούν τη σκέψη
παραδαρμοί ~ απελπισίες
"Ε ... Πόσα πια ν' αντέξεις;
Ούτε παιδί απονήρευτο, καταλαβαίνει ~ πιάνει
τις πονηρές επιβουλές
προσέχει στο σεργιάνι . . .
Μη ζεις μέσα στη πλάνη . . . . . .
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
