| |
| | Σύννεφο με παντελόνι 2 |  | | |
Σύννεφο με παντελόνι
ή
ο δέκατος τρίτος απόστολος
Τετράπτυχο
1) Κάτω την αγάπη σας!
2) Κάτω την τέχνη σας!
3) Κάτω το καθεστώς σας!
4) Κάτω την θρησκεία σας!
2) Κάτω την τέχνη σας!
Δοξάστε με!
Δεν αποδέχομαι αυτό το μπουρντέλο.
Εγώ στα πάντα που έγιναν
βάζω «nihil4».
Ποτέ,
να διαβάζω δεν θέλω.
Με συγχύζουν
απ’ τα βιβλία οι τοίχοι!
Άλλοτε νόμιζα
αλλοπαρμένος:
Ήρθε ο ποιητής,
εύκολα άνοιξε το στόμα,
κι αμέσως τραγούδησε ο εμπνευσμένος.
Δεν ήξερα ακόμα,
ότι πριν βγάζεις από λέξεις μελωδία,
πολύ καιρώ τριγυρνάνε απ’ τη ζύμωση αποχαυνωμένες.
Αργά τσαλαβουτάει στο βόρβορο της καρδιάς
η σαρδέλα της φαντασίας υπνωμένη.
Ως που γρατσουνίζουν το βιολί των ριμών,
από τους έρωτες και αηδόνια κάτι βρώσιμο,
το πόπολο, ο ένας των άλλον ανατρέφει κλοτσηδόν
με λεξιλόγιο μη αναλώσιμο.
Από τους πύργους της Βαβυλώνας, τις πόλεις
με υπερηφάνεια ανυψώνουμε εδώ κι εκεί,
η άπλωσή τους στα χωράφια σαν πανώλη,
που θανατώνει
τη δομή γαλαξιακή.
Ο όχλος τα βάσανά του κουβαλάει,
το ουρλιαχτό στητό από τον φάρυγγα εξέχει.
Κόλλησε εγκάρσια στο λαρύγγι το τραμβάι,
σταμάτησαν taxi, κάρα, δηλαδή το παν που τρέχει.
Της πόλης το στήθος μυριοπατημένο,
έχει τα κόκκινα μάγουλα του φυματικού
και σπρώχνει τα κοκκινόμαυρα αιμοσφαίρια
προς το
στόμα-πλατεία
του μιασματικού,
διώχνοντας της ειρήνης τα περιστέρια.
Θα ‘λεγε κανείς,
ο θεός θυμωμένος
έρχεται να τιμωρεί,
ενώ η πλατεία,
«Δικαιοσύνη!» παραληρεί.
Φορτώνεται η πόλη μεγαδυστυχίες και παθηματάκια,
και δε μπορεί να πάρει ανάσα,
ενώ μέσα στο στόμα της
πεθαμένων λέξεων σαπίζουν τα πτωματάκια,
μόνο δυο ζουν παχιές:
Το «μαλάκα»
και άλλη μια
η «μάσα».
Είσαι ποιητής;
Πώς να μη θρηνείς
από την πανούκλα-κακογλωσσιά;
Πώς με δυο τέτοιες να υμνείς
την ομορφιά,
την αγάπη,
και το λουλούδι κάτω από τη δροσιά;
Και πίσω απ’ τους ποιητές
οι άλλοι χριστιανοί:
Φοιτητές,
πόρνες,
παράγοντες.
Κύριοι!
Σταματήστε!
Δεν είστε ζητιάνοι.
Είστε μεσάζοντες
μεταξύ του φόβου
κι εκείνους που νταήδες παριστάνονται
και πουλάνε απάτη.
Αυτοί,
που ως τσάμπα προσφορά τσιμπουκόνοντε
σε κάθε διπλό κρεβάτι.
Απ’ αυτούς
να ζητάμε βοήθεια;
Ναι ικετεύουμε για νέα χαραυγή
και την αγάπη του πλησίον!
Μόνοι μας είμαστε αληθινοί δημιουργοί
μέσα στον παλμό
των εργοστασίων και εργαστηρίων.
Για μένα η ιστορία
Φάουστ-Μεφιστοφελής,
πάλλεται με πιο χλιαρές νότες!
Εγώ γνωρίζω
πως το καρφί στην μπότα μου
είναι πιο φρικτό παρά η φαντασία του Γκαίτε.
Είμαι
χρυσόστομος
και η κάθε μου λέξη αηδόνι,
την ψυχή ανανεώνει
και το σώμα το βάρος του χάνει.
Σας λέω:
Του ζωντανού η μικρότερη σκόνη
πιο πολύτιμη απ’ αυτά που κάνω ή είχα κάνει.
Ακούστε!
Κηρύσσει,
χτυπιώντας και χάνοντας το τιμόνι,
ο σύγχρονος Ζαρατούστρας με λόγο αλλόκοτο!
Εμείς,
με πρόσωπο σαν τσαλακωμένο σεντόνι,
με χείλη κρεμασμένα σαν πολύφωτο.
Εμείς οι δεσμώτες της πόλης-λεπροκομείου,
όπου το μάλαμα και η λάσπη διαβρώνουν τη λέπρα.
Είμαστε παιδιά του βρεφοκομείου
που δε είχε ποτέ σταθμά και μέτρα!
Και αψηφούμε,
ότι οι Όμηροι και οι Οβίδιοι δεν έχουν
ανθρώπους σαν εμάς
απ’ την καπνιά με βλογιοκομμένα πρόσωπα πληθώρα.
Ξέρω,
οι χίλιοι ήλιοι θα ωχριάσουν όταν προσέχουν
τον ψυχών μας τα εδάφη χρυσοφόρα!
Οι τένοντες και οι μύες, από τις προσευχές πιο αξιόπιστες.
Εμάς εξυψώνουν οι ανδριάντες.
Εμείς,
ο καθένας,
κρατάμε στις παλάμες ροζιαστές
των κόσμων τους κινητήριους ιμάντες!
Ανέβαινα στις Γολγοθές των ακροατηρίων
τις Αγίας Πετρούπολης, Μόσχας, Κιέβου, ουχ ήττων5,
μετατρέπονταν σε αίθουσες δικαστηρίων,
και όλοι φώναζαν
«Σταύρωσέ τον!»
Αλλά εγώ
και αυτούς που
με προσέβαλλαν τάχατε,
αγαπώ, δεν θεωρώ στίφη.
Είδατε
πως το σκυλί το χέρι που το χτυπάει γλύφει;
Εγώ
ο περίγελως της σημερινής γενιάς
σαν μεγάλο
ανέκδοτο αρσίζικο,
βλέπω δεινά (που δεν βλέπει ο ντουνιάς)
με το μάτι τελεσίδικο.
Οι αχόρταγοι κι οι πεινασμένοι έρχονται σε ρήξη
και βουλιάζουν στου κατακλυσμού τη χοάνη,
έρχεται το έτος δεκαέξι,
φορώντας της επανάστασης το ακάνθινο στεφάνι.
Είμαι της επανάστασης ο πρόδρομος,
και με τον πόνο ζευγάρωσα,
σε κάθε απογείωσης διάδρομο
τον εαυτό μου σταύρωσα.
Μόνο στα όνειρα ένιωσα χαλάρωση,
έκαψα ψυχές σε βαθμό τέλειον,
είναι πιο δύσκολο από το να κάνεις άλωση
χιλιάδων Βαστίλιων.
Κι όταν
το χάλι
θα πατήσει τη σκανδάλη,
εγώ μπροστάρης
παλαβός απ’ την ιδέα,
την ψυχή μου για σας θα ξεριζώσω,
θα ποδοπατήσω
να γίνει μεγάλη,
και ματωμένη θα δώσω σαν σημαία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Μετάφραση: η αυτοπροσωπογραφία του μεταφραστή. | | | |
|
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
05-09-2014 @ 08:39 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: καλημέρα..........!!!!!!!!!!! | | ElCondorPasa
05-09-2014 @ 09:21 | Ορμητικό.
Καλημέρα!
::up.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
05-09-2014 @ 10:18 | Κι όταν
το χάλι
θα πατήσει τη σκανδάλη,
εγώ μπροστάρης
παλαβός απ’ την ιδέα,
την ψυχή μου για σας θα ξεριζώσω,
θα ποδοπατήσω
να γίνει μεγάλη,
και ματωμένη θα δώσω σαν σημαία.
Δυνατό !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | Μ.Ελμύρας
05-09-2014 @ 10:54 |
Ωραίο! Καλημέρα! | | kotsani
05-09-2014 @ 18:03 | Πολύ εκτιμώ που θελήσατε να διαβάσετε την μετάφρασή μου.
Ευχαριστώ και καλησπέρα σε όλους!
::hug.:: ::kiss.:: ::yes.:: | | pennastregata
05-09-2014 @ 18:06 | Εξαιρετική απόδοση!!! Συγχαρητήρια! | | Απεριόριστος
05-09-2014 @ 18:46 | Καλησπέρα!
Δε ξέρω ρωσικά, μα νιώθω
πως δείχνεις σεβασμό, με
τη μετάφρασή σου,
στον Μαγιακόφσκι.
| | ΒΥΡΩΝ
08-09-2014 @ 02:49 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
