| |
ένα συρτάρι άνοιξα
στης κάμαρας τ αρμάρι
και μπρος μου εξεπρόβαλε
κομμάτι από θυμάρι
μαζί μ αγριολούλουδα
ξερά ήταν δεμένο
που μουφεραν στη σκέψη μου
πρόσωπο λατρεμένο
στη θύμηση της δάκρυσα
μάτωσε η ψυχή μου,
μα σ άγγιξε αληθινά
αγάπη μακρινή μου
σαν το συρτάρι άνοιξα
στης κάμαρας τ αρμάρι
φως λαμπερό ξεχύθηκε
στο άδειο μαξιλάρι
το ξέρω πια πως μ αγαπά
κι ο χρόνος ας κυλήσει
τ αρμάρι κλείνω βιαστικά
το φως να μη λακίσει
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
