| |
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
03-10-2014 @ 20:02 | απ’το μπαλκόνι μου κοιτάζω δυό φωλιές
πουλιών μικρών που σμίγουν φοβισμένα
είναι τη νύχτα μα σκιάζουν πάνω στις μηλιές
στου φεγγαριού τα μονοπάτια , φωτισμένα
Πολύ μου άρεσε όλο, κράτησα αυτή τη στροφή ... ::382.:: ... | | πανσελινος
03-10-2014 @ 20:08 | ...είναι οι γουλιές πολλές οι μέρες μου αργές
με πίνουν σαν δεν είσαι εδώ μαζί μου
τόσες φορές , όταν μιλούν οι μοναξιές
σε μια ευχή μου σε καλούν σε μια πνοή μου
κι αν θα γυρίσεις γίνε αγέρι κι έλα να με βρεις
θα είμαι εδώ στο ίδιο μέρος και του χρόνου
θα περιμένω σε τούτο το μπαλκόνι της ζωής
για να πετάξω αυτό το σκέπασμα του πόνου
στο ίδιο μέρος θα με βρείς , στο ίδιο μέρος και του χρόνου ! ::theos.::
Εξαιρετικό ποίημα ! | | aridaios
03-10-2014 @ 20:21 | έτσι κι η φλόγα στο κερί με περιπαίζει
με τριγυρίζει κυκλικά κι αν όχι λυπημένα
::yes.:: ::yes.:: | | pennastregata
03-10-2014 @ 21:04 | Πολύ - πολύ όμορφος συνδυασμός θλίψης και ελπίδας... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ΒΥΡΩΝ
07-10-2014 @ 19:43 | ::theos.:: EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ! !..
.............................................. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
