| |
Σκυμμένη πάνω από τα μουδιασμένα της γόνατα
δίπλα στον κόκκινο καναπέ
εκεί στη γωνία του τοίχου,
εκεί που κανείς δεν μπορεί να τη δει
κανείς δεν μπορεί να τη νιώσει.
Εκεί που οι ανάσες γίνονται γρήγορες
και καυτές χαϊδεύουν την ψυχή,
εκεί που ο πόνος περνά και αγγίζει το κορμί της,
εκεί που ο χρόνος ο λυτρωτής απουσιάζει.
Λείπει εκείνος… και αναρωτιέται αν ποτέ θα ξαναδεί
τη σάρκα της να φλέγεται δίπλα του.
Αναρωτιέται αν το γυμνό της κορμί,
αυτό το κορμί που τώρα πάλλεται δίπλα στον κόκκινο καναπέ
και υποφέρει, μπορεί να νικήσει αυτό που τώρα μοιάζει αήττητο
και σαν αρπακτικό τρώει ανενόχλητο τα σωθικά της.
...Στον τοίχο το ρολόι δείχνει τρεις,
εκείνη ακόμα δίπλα στον κόκκινο καναπέ
όμως δεν ξέρει τι περιμένει,
δεν ξέρει τι προσδοκά.
Τα χέρια της χωρίς ίχνος συνεργασίας με το σώμα της
ξεσπούν στον τοίχο,
ξεσπούν σε ότι τώρα πλημμυρίζει το είναι της,
σε αυτή τη μανία του έρωτα που στο πέρασμα του άφησε μόνο πληγές.
Σε λίγο ξημερώνει και εκείνη ακόμα στην ίδια θέση
δίπλα στον κόκκινο καναπέ
το σώμα αδειανό, η ψυχή παγωμένη χωρίς να ξέρει.
Κανείς δεν ξέρει.
Μόνο ο χρόνος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
