stixoi.info: Η ζωή εν πάρκω

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η ζωή εν πάρκω

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130447 Τραγούδια, 269378 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η ζωή εν πάρκω

'πως χρήζεις απεξάρτησης απο τα παραμύθια...'

Κάθε πρωί τον ξύπναγε το χτύπημα μιας μπάλας
γέμιζαν γέλια και χαρές τον τόπο τα παιδιά
μετά δυο-δυο καθόντανε στις άκρες της τραμπάλας
του σήμερα και τ' αύριο κρατώντας τα κλειδιά.

Έμενε στο παγκάκι του μέχρι να ξεμουδιάσει
και το σακάκι τίναζε να ξετσαλακωθεί
λίγο νερό στο πρόσωπο, με άνθρωπο να μοιάσει
κι άγνωστος μες τους άγνωστους έπειτα να χαθεί.

Σκληρή δουλειά για ψίχουλα όμως ζητιάνος όχι
για να μαζέψει κάτι τις, του 'βγαινε η ψυχή
πιασμένος χειροπόδαρα στης φτώχειας την απόχη
και μιας στις λέξεις πνίγεται, μια παίρνει αντοχή.

''Μπαμπά μου πόσο σ' αγαπώ και 'χω μια στεναχώρια
και πάντα πριν να κοιμηθώ κάνω μια προσευχή
όταν ξυπνήσω να 'σαι εδώ, άλλο μη ζούμε χώρια
κι απο καρδιάς λέει μαμά πως πιάνει η ευχή''.

Βροχή το δάκρυ και κυλά, πλάϊ στους υπονόμους
η πείνα δεν τον λύγισε, η πίκρα τον λυγά
'τέτοια να νιώσουν' σκέφτεται, όσοι ψηφίζουν νόμους
ρημάζοντας τόσες ζωές, επώδυνα κι αργά.

Η μπάλα κι αν τον χτύπησε τ' άλλο πρωί τον Μάρκο
εκείνος στο παγκάκι του κοιμόταν γελαστός
''αποδημεί εις κύριον ο κατοικείν εν πάρκω''
κι απ' τον παλιόκοσμο αυτό, δηλώνει πια σκαστός!

Κι αυτοί που χρήμα βλέπουνε αυτόν και κάθε Μάρκο
τι να τους νοιάζει ο θάνατος του κάθε φουκαρά
αυτοί στα συναισθήματα έχουνε βάλει εμπάργκο
και συνειδήσεις έχουνε και χέρια καθαρά.

Κι αν έχασες τα όνειρα, σου έμεινε μι' αλήθεια
που χρόνια σε χαρτόκουτο κοιμόταν στη γωνιά
πως χρήζεις απεξάρτησης απο τα παραμύθια
για να βρεθεί η δύναμη να κόψεις τα σχοινιά...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Μου γνεφ' η καρδιά, πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι...

pennastregata 21-10-2014 @ 13:20	Η ζωή εν τάφω...
CHЯISTOS P 21-10-2014 @ 13:35	Γειά σου Δήμητρα !.. Αυτές οι εικόνες θα είναι όλο και πιό συχνές, θα αμβλυνθούν οι ευαισθησίες μας, θα καταλήξουμε τελικά απαθείς, μετρώντας ίσως την προσωπική μας μιζέρια. Μου θύμισες έντονα ένα υποδεέστερο δικό μου τον "φτωχό της πλατείας", ίδια πράγματα περιγράφουμε, και είσαι τυχερή που δεν είμαι ..αγνή ψυχή ! !... http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=82727
Μ.Ελμύρας 21-10-2014 @ 15:14	Εξαιρετικό το ποίημά σου! Δυστυχώς με καθημερινές πλέον αλήθειες.. Καλημέρα.
Μαυρομαντηλού 21-10-2014 @ 17:01	ΜΕ ΣΠΑΡΑΞΕΣ ΒΡΕ ΔΗΜΗΤΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΟΥ ΣΤΟ....."ΠΑΡΚΟ"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Νικηφόρος Ουρανός 38 21-10-2014 @ 17:05	Ένα ποιητικό αριστούργημα! Συγκλονιστικό,τρυφερό, υπέροχο! Συγχαρητήρια Δήμητρα!
Δήμητρα 21-10-2014 @ 18:39	Ευχαριστώ για το πέρασμα και τα σχόλια... ::smile.:: Χρήστο μου πραγματικά πολύ συγκινητικό και διόλου υποδεέστερο! Όσο για τις 'αγνές ψυχές' μακριά τα ρούχα μας! χαχα
Αναπάντεχος 21-10-2014 @ 23:20	ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
aridaios 22-10-2014 @ 03:01	Σκληρή δουλειά για ψίχουλα όμως ζητιάνος όχι για να μαζέψει κάτι τις, του 'βγαινε η ψυχή πιασμένος χειροπόδαρα στης φτώχειας την απόχη και μιας στις λέξεις πνίγεται, μια παίρνει αντοχή. ::rock.:: ::rock.::
ΒΥΡΩΝ 22-10-2014 @ 15:25	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
CHЯISTOS P 26-10-2014 @ 21:59	Κάθε που το διαβάζω τόσο περισσότερο μου αρέσει, γιατί βλέπω εύστοχους και έξυπνους στίχους όπως πχ "η πείνα δεν τον λύγισε, η πίκρα τον λυγά" που δίνει και πρόσθετο λυρισμό στο ποίημα. Χρόνια σου πολλά !

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο